Şiir Eylülde Şair Hüzünde Gerek

yamalý bohça gibi katmer katmer bir yürek
yalýn yazýyorum acýlarým karmaþýk olsa da
iþte kalemim elimde
olmasaydý bu yeti verene þükür
oh be biraz olsun dinecek buhranlarým

zifiri bir zehir tadý dünya zindan
çok mu umut baðladým deðmeyen masallara
çek çek bitmedi þu bende ki cefa
çiziyorum zamana yaþýyormuþ gibi sefa

takvimlerden Eylül akýyor
ondan mýdýr gözlerimin buðusu
yoksa acýlar Eylülde daha bir fazla mý yoruyor beni

daha dün dinliyordum geceyi temaþa ederken gökkubbeyi
yýldýzlar kayýyordu gözlerimin içinde
ateþ böcekleri oynaþýrken cýrcýr böcekleri raksa davet ediyordu kelebekleri
mutluluk muydu bu gördüðüm tablo
yoksa hazan saatlerinin zil sesi miydi?

bunca güzellik varken tuvalde
neden karardý bu resim

oysa ki küçük avuntular mutlu ediyordu beni
mütevaziydi beklentilerim
öyle uçuk kaçýk renklerle yoktu benim iþim

saðýyor þimdi gözlerim yaðmurlarý
mevsimi aslýnda
çünkü her Eylül bu zamanda
gelenek oldu akmak hazan iklimim sonbahara

/ah Eylül susma haykýr þu sende ki þiirleri bak kuruyor aðaçlarýn yeþil elleri yoksa hazanýn rengi sarý diye mi sarardý yüzümün de pembe rengi?/


Sosyal Medyada Paylaşın:

Nuray Ayhan Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Seni Seviyorum Yine Yeşillensin Bahar Dalları Gitmek Gerek Ah Kasım Çöktü Yine O Kasvet Yüzün Çıkma Yoluma Bu Cuma Gününde Sildim Defterden Bir Bir Dost Bildiklerimizi Melal Döküyor Yıldızlar Bir Bebeğe Dünya Olmaktır Anne Olmak Kış Buldum Ey Elleri Şiir Kokan İstanbul