KÖYÜME VARMAK İSTERİM

KÖYÜME VARMAK ÝSTERÝM

Þehir hayatýndan býktým, usandým.
Ölmeden köyüme varmak isterim.
Beton binalardan, sýcaktan yandým.
Toprak damlý evde durmak isterim.


Doðama uygundu köydeki hayat.
Gurbeti sandým ki: yat babam yat.
Kokuþmuþ yaþantý, hayatlar bayat.
Köyümde kerpiç ev örmek isterim.


Köy hayatý doðal; tam bana göre.
Görülmeye deðer bu güzel yöre.
Örf, adet deðiþmez; deðiþmez töre
Kendimi sedire sermek isterim.


Klima istemez, yazlar serindir.
Kýþlarý tandýrýn baþý yerindir.
Kuyu gibi tandýr; dibi derindir.
Çulunun altýna girmek isterim.


Dosttur insanlarý; kanlarý sýcak..
Isýtýrlar içten; yanmazsa ocak.
Gönülden verirler gül.. kucak kucak.
Onlarla bu caný vermek isterim.


Hayalim; gidip de köyümde kalmak.
Güzel insanlarla beraber olmak.
Þu ahir ömrümde birazcýk gülmek.
Huzurlu bir hayat sürmek isterim.


Özlemimi bir bir anlattým, yazdým.
Resmettim kaðýda, þiirle çizdim.
Betona bakmaktan inan ki bezdim.
Yemyeþil ovalar görmek isterim.


Hülvani diyor ki: Budur düþüncem.
Yeter artýk, bitsin; bunca iþkencem!
Þehirde kalmadý artýk güvencem.
Köyümde bir hayat kurmak isterim.


Hülvani BAÞTUÐ.
01/09/2013
..
Sosyal Medyada Paylaşın: