Yýllarýn yorgunluðu var omuzlarýmda, dik durmam imkânsýz. Gülümseyemedim kaderime, geçmedi bir günüm acýsýz. Tut ellerimden yarabbi, hangi kul yaþar umutsuz. Ya ben hiç denk gelmedim ya da yarattýðýn kullarýn hepsi insafsýz.
Ýsyaným sana deðil Allah’ým, yaratmýþ olduðun kullarýna. Sakýn yanlýþ anlama beni, suç bende, saf gibi inandým yalanlarýna. Yinede alýþtým kalbimin zamansýz estirdiði sevgi fýrtýnalarýna. Kapýlsam da gülüþünün akýntýsýna tutunmam yine de uzattýðý dalýna.
Bilirim o dal seraptýr, bir görünüp bir kaybolan kendisi gibi. Çünkü kalbi kuyu olsa sevgi dolu olsa dibi. Salsam kovayý, amaçlasam aðzýna kadar sevgi doldurmayý, boþ görürüm dibini. Ve ondan sonra, sürekli adýný sayýklayan kalbimin tutulur dili.
Ýkili oynadý bana hep, tek görünse de yüzü. Çok güzel bakardý bana ama kördü kalbinin gözü. Belki saftý içi, belki temizdi özü. Ama ben duyduklarýmý bilirim yalandý dinlinden kalbime dökülen her sözü.
Közü üfleme, artýk yanmaz kalbimin sönen ateþi. Ben seni çoktan unuttum ruhumun tek eþi. Zaten benim kaderim hep yek atmak, denk getiremem düþeþi. Ben karanlýk dünyamda mutluyum senin olsun dünyanýn güneþi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ferdikolik Gençali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.