Sakýn sevme evlat, seversen kaybedersin kendini. Unutursun bu yalan dünyaya gönderiliþ nedenini. Kaplar bir karanlýk kalbini, bedenini. Unutma evlat düþersin de tutan olmaz elini.
Belini doðrultamaz hale gelirsin, yenik düþersin öfkene. Býrakmaz yakaný dertler, hepsi olur birer kene. Baþlarsýn artýk isyana gecelerden daha kara kaderine. Ýþte evlat baþlar zaman geçmemeye, bir gün olur sana bir sene.
Desene evlat, ölmüþsünde aðlayanýn yok ardýndan. Konuþacaklar belki Mecnun bile böyle sevmedi diye arkandan. Gelme gaza evlat, deme ölürüm uðruna, vazgeçme hayatýndan. Unutma evlat kimin uðruna ölürüm dersen, o vurur senin sýrtýndan.
Burnundan getirir anandan emdiðin sütü bir vefasýz. Dert etme onu kendine sonra kalýrsýn bak dermansýz. Artýk düþünmeye baþlarsýn intiharý, olursun gamsýz. Sen yine de sarýl yaratana evlat, o býrakmaz tuttuðu eli zamansýz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ferdikolik Gençali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.