Hey. sesin kuzeyinde durma öyle bir kýzýn saçlarýna sýzan sarin biraz siyanür ver ordan Allahu ekber ölüsüyle kör sfenks kumdan þefaat ya þeyhim kefenin olsun cemaati ümmet
Derken þeyhim uyu, gecene kan sýzarken yüzüne baruttan menziller çizip aðýr bir cehennem kokusuyla bir elin tetiðe üç gusül - etme
Ben evet ben, bir þiire son derviþ karanfil ekerken lila sevgiden geçerken sýrat naif bir cenneti sererken ayaklarýna yarin bir yuta bir kuþ kehribar sonra Apoge noktasýnda göðe hadid lav kusuyorum þeyhim...
Molibdenum’a zekrediliken insan Moleküllerine sýðýndým þeyhim hani gölgelerin efendisi kumda kuzgun ve çocuk cesetleriyle beslenen
Ne demiþtim- bir tarantula kadar bile deðilsin eskitirken yeryüzünü kýrmýzý gözlerinle nekrofoli bir aðýzla her cümlede anladým þeyhim bu senin savunmasýz cehennemin
Burasý senin aþký evliyam ordan uzak ve her tuzak çürürken avuçlarýmizda
Biz bir aþkýn kýblesinde sevelim kutsayarak sevgiyi...
CC_
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cumali Çorbacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.