bir duble rakı
Daðýtýrým bu barý, dedim.
abi yapar mýsýn gerçekten, dedi Süleyman.
Hayýr, sen varken yapmam…
Bir öðleden sonra
bandanasý baþýnda genç bir çocuk
bir þey sorabilir miyim, eðer kýzmassanýz, dedi.
Soracaðýn soruya baðlý, dedim.
Çekinerek de olsa sordu.
Rakýyý, gündüz içmek rahatsýz etmiyor mu?
Baþýndaki seni rahatsýz etmiyor mu, dedim.
Düþündü biraz, anladým, dedi.
Bitmedi, dedim ve kolunu kavradým.
Saygý insana duyulur, içkiye deðil…
Eyvallah, dedi.
Anadolu’nun göbek çukurunda
bir duble rakýyý rahat içemiyorum, nereye gideyim?
Havada sakinlik vardý ama ne sakinlik
savaþ öncesi sanki
ve bir kadýn vardý
seni anlayabileceðimi anlamamaný
anlayamýyorum, dedim kadýna.
Bir daha görmedim onu.
Anlamadý herhalde…
Kadýnlar çoðunlukta ama faydalarý yok
ölüm var baþ ucumda
ocakta yemek misali kokusunu alýyorum
çaðýldayan su sesleri gibi
son deminde bir akþamýn
ya da güneþin son damlasýný gören biri gibi
orada gülümseyen gölgeler
bir dal kýrýldý ormanda
adýmý söyleyen herkesin öldüðü
son tutulmanýn güneþ tarafýndan reddedildiði
birkaç kadýnýn bacak arasýna sýðýnmýþ akþamda
kan tüküren seste yýrtýldý an
ve zaman yaþlý, kambur
elleri olmayan bir þeyin kollarýnda
son buldu…
“Yort savul,” dediler
ya da Sait Faik gibi: “yýrtýk para kokan nefesiyle þairler
sarmýþ þehirleri, ölü bekleyen imam gibi bekliyorlar…”
Bir vatos misali
suda yükselen ada üzerine
son kara parçasýna
Ýda daðý deðil ha
ya da Olympos
sýradan bir kaya parçasýna
ahenkli kýtalara dizdiler þiiri
ve kýtalar arasý nefes gibi çekildi
Ece’nin Yort savul’u…
Bizi doldurdular diyorum
insan diye doldurdular
anlamadýk nereye geldiðimizi
saat baþý nöbetlerde bir þiir yazdýrdý
ellerinde kan taþý tutan hakimler
bir çalýþma gerekliydi önce
gülümseyen ve sýrtýma takýlan olta misali
beni yukarý çeken demokrasilerde
silahsýz çocuklarýn
silahlý çocuklar doðurduðu
ortadoðu dudaklar açýldý
bu kez kansýz
gülün son demine þahit gerekiyordu
tanrý olduðunu söyleyecek bir þahit
adýna sin dediler…
Düþ dökülüyor topraða
bir akþamüstü nerede olduðunu bilen
ama yine de neden orada olduðunu bilmeyen
adamýn gözlerine bakan kadýnlar çoðalýyor
kadýnlar
kadýn gibi kadýnlar
daha dün kadýn oldular
ama kadýnlar
saðým solum önüm arkam kadýn
kadýndan bol bir þey yok
ah bir dokunabilsem…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.