Son/uç (Müstezat)

Daðlar benim der_di gâmým, sisleri efkâr olur
Savrularak yaðma kar
Tutsam o yârin elinden, ellere bî-zâr olur
Söz edilir âþikâr

Bir gün olur belki cânan, vuslat olur gün gibi
Cennete vurgun gibi
Aydýnlatýr arzý gökten, yerdeki esrâr olur
Yükseliþin tende yâr

Bilmez cefâ çekmeyenler sevdiðinin kadrini
Kendi bulur ecrini
Gel gör ki aþktan içersen, peymaneler hâr olur
Gönlünü bir sýr yakar

Eyvâh ki sevdâ yüzünden, gurbete sürgün giden
Fâili olmaz neden?
Aðyâr da el-insaf etmez, avcýya þîkâr olur
Dilde taþar âh-ý zâr

Ey sevdiðim, þehr-i yârim gel de inâyet buyur
Yoksula sevgin duyur
Çöllerde kaybolmuþum gel, bir peri dîldâr olur
Bâd-ý sabâ bestekâr

Müs tef i lün Fâ i lâ tün Müf te i lün Fâ i lün
Müf te i lün Fâ i lün


Erol URAZ 29.08.2013 Eskiþehir





Sosyal Medyada Paylaşın: