Elinden düþürmek gibi düþünü Nasýl acý verir böyle bir þey, düþünün. Ve nasýl üþütür... Ne giysen ýsýnabilirsin ki? Seni ne ýsýtabilir ruhun üþüdükten sonra?
Bir kalpsem, kýrýðým Aynaysam, kem gözler baktýðýndan hazýrým kýrýlmaya... Ne olarak yaratýlýrsam yaratýlayým Böyle paramparça olacaðým. Tanrýnýn suçu yok! Parçalanmak kaderim, Bölünmek ya da ayrýlmak... Bunu da cüz-i irademle belirliyorum üstelik.
Tahammül etmek deðildi hani yaþamak? Aramýyorum mutluluðu, Bulamadýðýmdan en ufak bir tebessüm bile... Acýlarýmý, Hüzünlerimi sevmeyi deniyorum onun yerine...
Çünkü yaþamak, böyle daha kolay... Aslýnda olay:
"Sen kayýpsýn, yoksun Ben ayýbým, yoksul..."
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.