Küskün olmak böylesi yaþamýn tüm renklerine ,
öyle derin öyle sessizim ki , siyahýn her çeþidindeyim artýk...
Yalnýzlýðýn tam ortasýnda olamadým ki hiç ,
yalnýzlýðýn baþlangýçlarý bitmedi zaten demem o !
Dibini bulduramadýðým koyu gölgeli yalnýzlýklar bunlar...
Renkler böyle renksizken, beyaz bile anlamýný yitirdi artýk bende ,
birbirine karýþan bulamaç misali gri...
Hayat !
Sana da aþkolsun hani ,göz bile kýrpmadan geçip gidiþine ,
sarýp sarmalaman þöyle dursun ,omzuma dahi dokunmayýþýna...
Burukluðu geçmeyen lezzet misali damaðýmda ,
yaþanan heryeni gün...
Sana diyorum ey hayat !
dumaný üzerinde tüten ve mis gibi kokan ekmek gibisin ,
görüp kokladýðým , ama bir parça bile koparamadýðým...
Demek ki yaþamak ayrý , yaþamý yaþamakta nasip iþiymiþ,
ben onu anladým da,
bu kadar kýrýlýp bu kadar gücendikten sonra, sana....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.