Lavanta ektim yokluðunda yýllarýma bir bir,
Hasret kokmasýn diye sensizliðim...
Yalnýzlýðýmý ,iliklerime kadar duyduðum her an,
Lavanta kokusu doldu ciðerlerime deðin...
Sensizlik ne menem acý ,bilemezsin,
Ne berbat birþey ,geride kalmak,
Ve lavantalarý ,hala ekiyor olmak...
Ruhumun tel süzgeçinden geçen zaman,
Hiç iltimas geçmedi birkez bile,
Sevdi çünki lavanta kokusunu,
Habire çektikçe içine içine.....
Þimdi üzerime düþeni yapýyorum,
Suluyorum onlarý ,bir bir elimle...
Dönme, istemiyorum artýk geriye,
Sevgiyle büyütüp ,hasretle baktýðým,
LAVANTALARIM SOLMASIN DÝYE...........
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.