KARIÞIR Seni sana komazlar, tutar, eller karýþýr. Düþersin labirente; yola, yollar karýþýr. Bir dönemi de var ki ömrün, zarlar hep gele; Ecel tutar kapýlarý, ah, pullar karýþýr!
YAPTI Aya çýktý insanlýk, uydudan yayýn yaptý; Her buluþla mest olup kendini sayýn yaptý! Diyorlar ki terakki, gülerim ancak buna; Teknoloji yaptýysa, savaþý oyun yaptý!
ÞAH Ne vezir tanýr, ne piyon; demez, kibir günah. Güç vehmeder nefsinde, alýr aklýný tamah. Oysa onu oynatan her hamlede bir el var; Satranç tahtasýnda, þah zanneder kendini þah!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.