Ben, bu kumruyu bir yerden tanýyorum; Bu dut aðacý bana hiç yabancý deðil! Temmuz sýcaðýnda þiþen perdeler, Öðle uykularýna yattýðým sedir!..
Beyazdý, kirlenmemiþti henüz kalbimin sevgileri; Süt tozu kaynatýr içirirlerdi Marshall yardýmý! Ali Ýhsan Bey’di ilk öðretmenim Beþ Eylül’de, Kendi hülyasýnda mesut bir çocuktum önceleri.
Aydoðdu mahallesinden, biraz þair ruhlu; Hacý Abdurrahman oðlundan, ortanca torunu… Tam on bir yýl cepheden cepheye koþmuþ dedem, Ondan öðrendim ben, ölümüne sevmeyi yurdu. Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.