EDEPSİZCE SEVDİM

Ben aþký hayat bilirdim
O yüzden edepsizce sevdim seni !!

Ruhumda kopan asi firtýnalarda kaybolurken,
Aþkýn ölümcül yüzünü seninle tanýdým..
Sessiz yaðmurlar gibi düþmüþtün geceme.
Bütün hüzünlerimi yüklendim.
Bir türlü göremediðim sabahlara inat
Umut diye sarýldým sana..
Küskünlüðünden nice sonra...
En olmadýk dokunuþunu vermiþtin!

Görmezden gelip suskunluklarýn karþýsýnda
Bütün duygularým tarumardý.
Yüreðim aþkýn ihtilaliyle yüzleþiyordu.
Sitemlerle geldin,
Yalnýzlýðýn tam orta göbeðinde
Hançeri sapladýn geceme.
Can çekiþtim gecenin koynunda.
Bir hiçe deðiþtirilmenin vurgununu yedirdin
Bunu da yaptýn ya sonunda !!!

Oysa ben yarýnlarýmý alýp
Ne hayallerle baþlamýþtým bu öyküye.
Yazamadým bir türlü
Yarýmdým
Tamamlanamadým
Yarýmladýn her þeyi
Sonunda alýp götürdün
Kalan ne varsa !!!

MEHMET ZAFER
Sosyal Medyada Paylaşın: