Hava, karamaya baþlamýþtý. O birden adýmlarýný hýzlandýrdý. Hem yürüyordu, hem de o, kafasýndaki sorulara cevap arýyordu. O yürüdü, yürüdü.. . Kafasý karmakarýþýk olmuþtu, yürüdü, yürüdü kafasýný kurcalayan düþüceler içinde.
Biraz durdu arkasýna baktý sonra sonra yeniden yürüdü. Ve sonra… Bir ara tekrar durakladý döndü, alaca karanlýkta yeniden arkasýna baktý. Arkasýndan gelebileceðini düþündüðü o kiþi yine yoktu. Son ümitleri’ de kaybolmuþtu onun. Artýk ölebilirim dedi, kendi kendine tereddütler içinde. Alaca karanlýk geceye dönüþürken..
Uzaklardan gelen bir köpek sesini duydu. Ve o korktu, ürperdi.. Sonra ben dedi ben, korkmam’ ki ölümden diye mýrýldandý kendi kendine yeniden. Ve sonra ýslýk çalmaya baþladý adýmlarýný hýzlandýrmýþ yürürken. Tekrar durdu! Son bir ümitleyeniden döndü, arkasýndan gelen var mý diye baktý. Ama nafile, yine kimseler yoktu arkasýndan gelen... Ve sonunda vardý! Bir ýrmaðýn kenarýna, alaca karanlýk bitmeden..
Mevsimlerden bahardý. Daðlardaki karlar erimiþ, aþaðýda akan ýrmakta sular çoðalmýþtý. Aðaçlarýn arasýndaki bir kayalýðýn üzerine çýktý oturdu. Yüzlerine sularýn soðuk tozlarý vuruyordu. Sonra! Sularýn sesleri arasýnda aþaðýda akýp giden ýrmaðýn sularýna baktý. Ve aþaðýdaki þelaleyi gördü.. Ay ýþýðýnýn yankýlarý vuruyordu suyun þelalesinin önündeki göllete. Uzun, uzun onu seyretti. Sonra baþýný kaldýrdý ayý aradý aðaçlarýn arasýndan. Süzülüyordu ay ýþýðý sulara kýzýl aðaç, yapraklarýnýn arasýndan… Bakýnca aydan gelen ýþýnlar vurdu gözlerine dünya güzeldi dedi kendi kendine. Derinden bir ah çekti… Geçmiþini biten aþkýný düþündü ve nasýl sona erdiðini düþündü. Olduðu yerde hiç kýmýldamadan…
Sonra o.. Ýhaneti düþündü. Yalan sözlerle aldatýldýðýný ve avutulduðunu düþündü yýllarca. Ve bitirilen aþkýný, kirlenmiþliðini düþündü. Sonra… Dilinde birkaç kelime dua kendini, Aþaðýdaki azgýn sulara býraktý kayalýklardan birden…
Bir aþk daha yeþermeden filizlenirken bitmiþti. Ýhanetin sonunda. Kýrmýzý bir gelinlikti sularýn üzerinde süzülerek giden. Þimdi ihanet kokuyordu ýrmaktaki sular Mehtap aðladý. Ve yýldýzlar aðladý o gece. Ama kimse gerçek nedeni bilemeden...
Ahmet Yüksel Þanlý er 25. Aðustos. 2013-08-25
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.