karanlýðýn aydýnlanan duvarýnda çalýndý bir buse bir güzelin gamzelerinden
bekçi gördü sustu kedi gördü güldü Hangi aydayýz der gibiydi usulca bir yan sokakta kayboldu en koyusundan en damardan bir arabesk yaðmur yaðýyordu
ah ne geceydi ne gündü
baþýmýzý alýp þimdi gidelim diyordu dudaklarýnýn arasýndan belli belirsiz bozuk plak gibi þarap rengi gözleriyle dilenci gidelim hadi gidelim diyordu
o da görmüþtü geceyi sarýlýþý koklayýþý öpüþü görmüþtü
dilenci iyi ki karanlýktý kimse görmedi dedi güldü dilenci gençliði geldi aklýna
gene güldü kedi aradýðý neyse volta atýp duruyordu vitrindeki akvaryu/m/a-daki kýrmýzý balýða mý koymuþtu göz pis pis pisi baktý oltaya gerindi gidip oturdu dilencinin kucaðýna
elindeki þiþeden bir yudum aldý ýlýmýþ suydu safi nefes borusuna kaçtý baþladý öksürmeye bir anýn mutluluðu aðzýndan burnundan geldi oysa sadece hayal etmiþti mutlu günlerini
yaþlý ayyaþ þair þiirine kara tren de koydu yaðmur da en koyusundan en aptal ýslatanýndan en damardan arabesk bir yaðmur da yaðýyordu
ah ne geceydi ne gündü
25/Aðustos/2013/Pazar/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.