Benim yârim þu daðlarýn ötesinde oturur,
Taa oradan, elâ gözün yüreðime batýrýr.
Bir gülümser, bir göz süzer, iþmar eder çapkýnca,
Alýr beni, bulutlarýn üzerine götürür.
Al dudaklar, dayanýlmaz, olgun tatlý bir kiraz,
Hem çaðýrýr bin iþveyle, zâlimde bol cilve, naz,
Uzanýnca dudaðýna, kaçýverir yaramaz,
Bir bûselik mutluluðu hep burnumdan getirir.
Elâ göze, ellerine, bir de kýzýl saçýna,
Her yanýna vurulmuþum, ama en çok üçüne...
Ellerini koyuverir ellerimin içine;
Aþktan öte bir duyguyla yakar beni, bitirir
Ben, hazâný çoktan geçtim, o, gönlümün Eylülü,
Yüreðinin güzel rengi hiç solmayan Güz Gülü.
Duysa benle hemdert olup þakýyan þu bülbülü
Hasret dolu baþýmý hep kucaðýnda yatýrýr...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.