Sazýmýn tellerinde, naðmeler çoktan sustu Nemli kirpikleriyle, an gibi sekti yýllar. Bahar yaðmurlarýnda, yollara ölüm pustu Beyaz kefen içinden, kan gibi aktý yýllar.
Bütün sözler tükendi, lal olan dillerimde Yarým kaldý dualar, açtýðým ellerimde Bülbüller ötüþürken, derdiðim güllerimde Hüzünlü yüreðime, çan gibi çaktý yýllar.
Esir düþtü hayaller, sevda zindanlarýnda Hasretler dile geldi, gönül fidanlarýnda Kavrulurken sancýlar, yangýn meydanlarýnda Her veda sözcüðünden, tan gibi baktý yýllar.
Bitmeyen gecelerim, delerken rüyalarý Sus, pus olan heceler, süslerken riyalarý Ayrýlýk sancýlarý, avlarken hülyalarý Namlu avazlarýndan, can gibi söktü yýllar.
Geçip gidiyor günler, gözlerimin yaþýnda Hasretler terketmiyor, gece gündüz peþimde Vuslat hayalleriyle, oynaþýrken düþümde Göðsüme hançerini kýn gibi soktu yýllar.
Canfaniyem kederler, yaðmur gibi yaðarken Kor ateþler içinde bendimi yýktý yýllar. Yaralý yüreðimden, özlemleri saðarken Aldýðým her nefeste, kor gibi yaktý yýllar.
Yüksel Beyocaktan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.