sahi …
ne renkti benim gözlerim ?
beni doðurmadan mý
yoksa
doðurduktan sonra mý yakalandýn
bu renk körü hastalýðýna…
…
duvardaki kan izinden geçiyor
gülüþün anne
lakin
aðzýný her açýþýnda
kan kusuyor üzerime
ne kadar beyaza boyasan da geçmiþi
aklanmýyor be anne
senin rengin
siyah ve gri
gözlerimdeki yeþil
babama sadakatimin resmi
doðduðum günün anýsýna
içiyorum þimdi tüm renkleri
yeþilini
kahvesini
elasýný
yarý serhoþ dilimde
aptalca dolanýyor hüzünlerim
bir o yana bir bu yana
nezaketen örtüyorum masanýn üzerini
babamdan aldýðým terbiyeyi asýyorum
bardaklarýn kenarýna
dokunursan kýrýlabilir ha
çatal býçaklarýn yerlerini karýþtýrýyorum
daðýnýk aklýmýn gel gitlerinde
anneannemin resimlerini çýkartýp
en üst çekmeceden
parça parça yapýþtýrýyorum
tabaklarýn kenarlarýna
belki hatýrlarsýn diye
nasýl yeniliyor kýzlar
annesiz ve zamansýzken…
sahi...
sen çok seversin papatyalarý
bak unutmamýþým hala
halýnýn üzerine serpiyorum
seviyor sevmiyorlarý
duvardaki iz
hala yedisini göstermekte
simsiyah saçlarýnda papatya taçlarý
yanaklarýnýn kokusunu hiç bilmiyorum
galiba !
ben seni hiç sevmiyorum…
þimdi gelebilirsin anne
ben ve aptalca hüzünlerim
hazýrýz seni karþýlamaya
yanaklarýnýn kokusu özgürlükse
býraka bilirsin dudaklarýma
pembe ve beyaz gülümseye biliyorsan hala…
doðduðum günün þerefine
kaldýr þimdi kadehini anne
beþ aðustos gecesi
ölü doðum diye geçsin kayýtlara
ölen çocukluðuma
topraða gömdüðüm
kelebekler hatýrýna…