MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

.....VEDA TRENİ .....
Onatça

.....VEDA TRENİ .....




Yeni bir gün,
Ters tarafýndan uyanýyordu
Bir tren ve bir de sonsuzluða aday bir yolcu
Ölümlerin iþtahýný kabartýyordu
Bendim, ah bendim doðrusu
Bendim istasyonda ki o yitik aþk maðduru !...

Ýçim titreyerek peron da bekliyordum
Gelmiþten geleceðe maziyi uðurluyordum
Canýmýn ferine göre,
Sanki bir muma dönüyordum...

Gitmek üzereydi uzaklara
Demir pençeli, kömür giysili tren
Ruhum istasyonda böyle rehin kalýrken
Ben deðil,
Alevlerim uðurlayacaktý onu zaten
O yüreðimin altýn kafesinden uçup giderken !...

Karalar giyinmiþ gibiydi her dünyada ki þey
Düþ bile seçemiyordum içimin karartýsýndan
En büyük parçamdý benim bir zaman
Az sonra etimden lime lime kopacak olan
Bir yaným kara da kül olmaktaydý þu an,
Bir yaným hava da duman !…

Zaman mezarlýðýnda bekleye bekleye
Pas tutacaktýr biliyorum ki,
Canýmý o terk edince
Bu tür ayrýlýklarýn iþiydi unutulmak bence
Bulamayacaktým ayrýlýðýn sonun da ben beni bile...

Gidiþinden sonra baþlayacaktýr ben de asýl dert
"Ayrýlýk ateþten bir ok" dedikleri aslýnda bir cinnet
Dahasý ayrýlýk sýrf acýlarla beslenen bir illet
Yaðlý sicim gibi saracaktýr boðazýný
Böylesine adressiz ve vedasýz bir hicret !...

Gitmiþ olunca tamamen gitse ne ala;
Yokluðunun saldýrýsýyla,
Tekmil duygularým kalkacak hep yaða !
Her gece yarýsý olduðun da
Göz dikecek onun düþleri uykularýma
Yeni infilaklar musallat olacak ruhuma
Savrulacak viraneliðim dört bir tarafa !!!...

Kim gidiyor, kim kalýyor fark etmiyordu
Her iki halde birinin yanýnda biri olmuyordu
Kader elime bir“sabýr”reçetesi tutuþturmuþtu
Ayrýlýklarýn bir türlü eskitemediði bu istasyon,
Þimdi de senden artan beni imhaya hazýrlýyordu !...

Melül mahzun tütüp duruyordum taþ peron da
Sadece ben kalmýþtým
Ben kalmýþtým, kalabalýk bir dünyanýn loþ ýþýklarýnda
Defnetmiþti sanki beton bir mezara
O beni son bir hoþçakal’ýyla !...

Deðil miydi onu götüren demir bedenli bir tren
Baþka ne beklenirdi ki öyle bir demir cüsseden
His yok, sevgi yok, yolu var, dönüþü meçhul bir þeritten
Bir tren vardý, demir olduðu için beni kendine dert etmeyen,
Bir de trenin hissiz dünyasýnda beni o terk etmeye yeltenen !…

Kala kalmýþtým umarsýz ölümlerin mahþerinde
Hoyrat bir istasyonun azý diþleri arasýnda öðütüle öðütüle !
Ben hala didiniyordum hayatýma yüzdürmeye
Canýma ölüm emirleri savuran gelgitlerimle,
Sürüklenmekteydim bir depremden bir depreme !!!...

Gelmek üzereydi uðursuz gece yarýsý expresi
Kurtuluyorsun diye yatýþtýrýyordu kader güya kendince beni
Öyle kandýrýrým sanýyordu bu talihsiz yüreði
Sað olsun hayýrsýz Þeytan da kulaðýma fýsýldadýðý gibi,
Atýverecektim hissiz trenin altýna birden kendimi
Öðrenecektin belki de sen bir tesadüf eseri,
Okuyunca üçüncü sayfalýk o malum intihar haberimi !...

Birazdan ruhumu sürüklemeye baþlayacak sana bilesin
Gamsýz istasyondan kalkarken VEDA TRENÝN
Tükene tükene yol alacaðým soðuk raylar da bedenim
Bekleyim göreceksin
Sanýrým kötürüm olacaktýr sen duyunca bunu tüm keþke’lerin...

Týkayacaktýr boðazýna
Demek istenip de denmeyenler o zaman
Pazara kadar deðil, hani mezara kadardý sevgimiz hatýrla ?
Tabi ki de yüreðin hala yerin de duruyorsa ?!…

Her hangi bir vatandaþ gibi gelirsin belki duyunca
Oturursun bulunduðum dünyanýn toprak kýyýcýðýna
Razý olurum hani bir sevenim olmasan da,
Issýz sayarým ruhumu hatta,
Mezarýmýn baþucunda sen olmayýnca
Yeter ki el açýp dua eden
Son an da bile olsa
Bari sen ol bana ?!!!...


Ý. HAKKI GÜRCANOK








Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.