Bazý kadýnlar yaþam dileniyordu Dünyanýn kirlerini iþtahlý bir sözün içine sarmalayýp Yaþýyorlardý güya yüreklerini çöpe atýp Yanlýþý doðru, Doðruyu yanlýþ sanýp… Bazý kadýnlar vardý ki öyle Mutsuzluktan hamile… Dönüþtürüyorlardý güzelliklerini adeta bir zehire Zulasýn da yaþýyorlardý gizli ölümlerlerin hep Bandýrýrken ruhlarýný kömür karasý rengine… Ve yollarý çýkmaz sokaða düþünce Baþlýyorlardý o kez yazgýlarýna isyan etmeye… Öylelerin hayatlarýnda ki zehir serpitili geceler Kendi dünyalarýna ölüm çiseler Yaþamaya bir türlü doymak nedir bilmezler Uykusu olmayan tüm tanrýsýz kentler… Bazý kadýnlar vardý ki en vicdansýz saatlerde Gönülleri hiç razý olmasa bile Çaresizlik komasý girerler Býrakýrlar günahlarýný kundaklayýp Issýz bir caminin merdivenleri üzerine… ==== Ý.H.Gürcanok =============
Sosyal Medyada Paylaşın:
Onatça Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.