KAN AĞLAYAN SEVDA …
Hava saðanak hüzünlü !
Sel götürüyordu güneþe mahrum terk edilmiþ gönlümü
Yangýnlara gebe arzular demlerken þu ýssýz içimi
Diðer yandan umutlarýn zincirini iyiden çürütmüþtü
Harlý seller çoktan yaðmalamaya baþlamýþtý geri kalan sarý ömrümü !...
Saðanak yaðmurlarýmýn terkisinde sürüklenirken sisli hatýralar
Beni výcýk výcýk bir hasret çamuruna batýrýp çýkarmaktaydýlar…
Havanýn içi hep dert dolu,
Hava saðanak kan aðlamaklý !
Ayrýlýk bataklýðýnda mahsur kaldým, içim dýþým kara sevdalý
Kader geleceðimi aþk okyanusunun derinlerine doðru fýrlatmýþtý
Yüreðim, dört mevsimlik sonbaharýn inadýna pes etmeyip,
Bir Donkiþot gibi beni kara sevdamýn peþine takmýþtý…
Deli gömleði giydirilmiþ bir aþýk hissediyordum kendimi
Artýk ürkütmeye baþlamýþtý beni aþkýn sadakatsizlik halleri !
Kulaklarýma iyice tembihlerdim gelirken yanýna içsel emrimi,
Gömleðimin kýyýcýðýnda bir uður olurdu nazar boncuðu gibi
Belki de bu yüzden öldüremiyordu sevdasýz sevdan beni…
Çok geç anladým rüzgarlarýn kýrmadýðýný bahar dallarýmý
Sana sevdasýzlýk suçu atmayý kendime hiç yakýþtýrmazdým
Ellerin günahý neydi deyip, suçu ellere de atmazdým
Geriye yalnýz ben kalmýþtým;
Kendim ettim, kendim buldum deyip her þeyi içime sakladým
Ve bütün bunlarýn sonun da o mahur þarkýlarý bir baþýma omuzladým…
Hava yaðmur, bulutlar hazan yüklü
Hasretin seli kesmiþ yaþamýmýn dört bir yönünü
Ayýramýyorum mutlu sayýlabilecek herhangi bir günümü
Üç beþ gün, hatta üç beþ saatlik dahi olsa,
Bulamýyordum mutlu geçen bir anýmý çünkü…
Nicedir sellere kapýlýp gidiyor sevdalý ben parçacýklarým
Ben de biriken o ben’ler öyle bir ben’lerdi ki;
Her tek’im sanki,
Yaðmur damlalarýnýn içinde yolculuk eden bir ceset tanecikleri gibi !...
Dev serpintili yaðmurlar boca ediliyordu ruhuma iri iri !
Dört dönüyordu bulutlarýn altýnda mendilsiz yüreðim
Say ki senden ötürü sýnýfta kalmýþ bir aþk-zadeyim !
Ateþ saðanaklarýn altýn da ölüme doðru sürüklenmekteyim
Yaklaþtýkça sen de ki cezbedici mutluluklara ümitlerim
Mümkün olsaydý sevdayý sensen kopya çekmek isterdim…
Bilseydi senin acýlarýna karþý olduðumu ölümüne müptela !
Senden ayýrmayý ceza sayar mýydý hiç bu kötü talih bana.
Ayýrýr mýydý sonbaharý aramýza sokup, acý duymam için daha fazla
Batýrýp çýkarýr mýydý beni senin ölümcül hasret kokularýna !
Yaþadýðým her acý içinde, seninkinin bana mükafat olduðunu bir anlasa,
Korkarým ki acýyý dahi yasaklardý o kara talih artýk bana….
Havanýn Nisan kokulu böyle sarhoþ olduðu zamanlar
Hemen silahlanýrdý,
Ýçim baþý boþ gezen acýmasýz anýlar…
Kýsýr tenhalar kan aðlarken cesedimi taþýrdý sonbahar
Sokaklar ve buz kesen kaldýrýmlar
Ýþte tam da o zaman, ayrýlýk tamtamlarýyla beni tehdide baþlarlar
Ve birden þahlanýverir tüm yitip giden anýlar
Sanki bir gönül sarayýndan aþk kaçýracakmýþým gibi
Kentin tüm köhne sokaklar da hemen pusuya yatarlar...
Anlardým sýrýlsýklam gök gürlemesinden o zaman da
kaderin bu yapay tuzaðý ben daima
Baþlardý acý acý ve çýldýrtýrcasýna çalmaya
O güz sancýlý ýslak ve vicdansýz orkestra !!!...
ÝSMAÝL HAKKI GÜRCANOK
( ONATÇA )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.