Söz gümüþse, sükût altýn; Farkýndayým geçen zamanýn. Yeri geldi, konuþtum, Dile geldi tüm duygularým. Bazen de sustum, Oysa neye yaradý ki, Yine bendim ezilen, Yine bendim terk edilen. Faturasý hep bana yýkýldý, Yaþanan tüm piþmanlýklarýn. Suçlu da sebep de bendim, Alacaðý olsun Tüm vefasýzlarýn. Bir kere, milyon kere, Hep depreþti yaralarým. Yaralý bir kuþ gibi, Her daim, Kýrýk kolum, kanadým. Oysa umurunda bile deðil Yalan dünyanýn.
Bitmek bilmez söyleyeceklerim, Bazen çýkmasa da sesim, Dile gelir gözlerim. Kimi zaman kederli, Ara ara neþeli, Bilirim; Hüznün bile vardýr Ayrý bir hikmeti. Öyle ya, Ne zaman çýksam düz yola, Bilirim ki; O, hep yanýmda.
Böyle gelmiþ, Böyle gider, Tüm dostlar çekildiler Birer birer. Geride tek kalan, Üç beþ hatýra, Ne zaman düþsem dara, Dertleþirim Yaradan’la. Bir tek O vakýftýr, Derde, eleme, kedere, Derman da çare de Saklýdýr O’nun hikmetinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.