Þeffaf bir tül gibi Büründüm yalnýzlýðý. Sorgulamadan, düþünmeden Kanýksadým artýk: Kimsesizliði ve çaresizliði. Düþlerim kanatlanýrken Birer birer, Kolu kanadý kýrýk bir kuþ gibi Süzüldüm pervasýzca Karanlýðýn izbe Ve kuytu köþelerine. Derken ýþýklar Söndü teker teker. Karlar yaðdý Güvendiðim daðlara; Karlar yaðdý Kýzýl saçlarýma. Yaðmur býrakan bulutlar gibi Nemli gözlerim; Esen soðuk rüzgârlarla Kaskatý kesildi kalbim. Duyarsýz ve sessizim Kalabalýk yalnýzlýklarda; Teselli kâfi gelmez; Medet de ummam Ne dosttan, Ne de vefasýz yardan. Dolanýrým biçare Dünya denen mahpushanede. Yolculuk nereye, Ah, bir bilebilsem, Derdim ne, Keþke çözebilsem. Derman saklýdýr zamanda; An ve an yürürüm Hak yolunda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.