doða/n talan sýfatýn insan. doðuþun adem, düþüþün katil! çöpe atar gözleri çapaklý cenini, canlý! ey iki ucu keskin hakikat! vur boynumu en dik duruþumda. ihanete kurulu dünya, sevgi enkaz! boy verir de deniz boðulur kendi içinde çirkin karanlýðýn omurgasýnda görülmemiþ kurþunun namluyu acýttýðý!
göstermeye gör masum yaralarýný! nasýl tepende dolanýr alýcýlar; bir yarasa çýðlýðý kanýnda, etin didik didik, canýnda akbabalar! sal kilit vurduðun küfürleri! sal þimdi kan kokulu nehirlere. kapansýn açýlan kapýlar, yaðmacýlar yalanýr vücudumuzda savaþ olmadan barýþ mý uydurma!
dostluklar, sevmeler çocuk ölüsü, süslü söylevler, bencilliðe kürsü! boyanýr cümle gök/yüzü intihara; “kara” lara “yas” lanýr ezer insan sýfatýný! uyur þuncacýk insanlýk, uyur kendi gayya kuyusunda…
hidayet dal/Can Sokaðý Lambalarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.