Notrdame dö pari

Þehrinde faaliyet gösteren Tek nöbetçi eczane benim biliyorsun
Ve sen ; ne zaman bir aþktan darbe yesen. Tedavi için bana geliyorsun....


Ýçimi kaplayan Karanlýðýn sessizliðiyle
ve Ruhuma aykýrý bekleyiþlerin sergüzeþtliðinde uyanýyorum
yine bu yýl þubatýn 14’üne
Özlemekten törpülenmiþ bedenim.
Bir kibrit çöpü gibi aydýnlatmaya çalýþýyordu odamýn siyahýný
Ama Sen günaydýn demeden, aydýnlanmýyordu yüreðim.
Bileklerimde bileylenen þiir papürüslerini asýyorum
bir bir Kuruyan umut dallarýma.
Tanrý bahþediyor o an Zifiri bekleyiþlerin ulvi yanýlmasýný
Yan(ýl)ýyorum sana...
Her defasýnda Sen kesiliyorum kas katý.
Bugün alýn yazgýma çizilmiþ bütün yollarýn üzerini karaladým
Sana çýkmayan bütün yollar kesilsin istedim.
kesilsin istedim seni yazmayan her bilek.
Vebalý bir histi bu, bulanýk, ve korkak bir hissiyat .
Bileklerimi kesip defter aralarýnda sakladým.
Sakladým ve öylece bekledim...
Beklemek bazen içimizde bambaþka bir insana dönüþüyor
en olmadýk zamanda sesleniyor bize
" Hey ! artýk gitme vakti gelmedi mi ? "
Sahiden daha kaç asýr bekliyeceðim seni ?
Daha kaç asýr Tanrýlardan Þiirler çalýp deliliðimi avutmak için
Ninniler besteleyeceðim ?
Çok sürmez eminim. en fazla bir ömür hatýrlarým seni
sonra sende y’el olursun.


Þimdi Seni bana kim sorsa, biliyorum yaðmur yaðacak.
Ne desem soðuk ne sussam Kýþ.
Yaðdýkça sana benziyor yalnýzlýklar.
Bulutlara þekil veren güzelliðin.
Ne zaman haykýrmak istesem sana bizden birþeyleri.
Veda Çanlarý çalmaya baþlýyor Paris’in ünlü Notre Dame Katedrali’nden
O Kýrýk çan sesleri yüzünden Kýsmak zorunda kalýyorum sesimi
Sana anlatacaðým bütün yaralar Zaman aþýmýna uðruyor
Kabuðuna çekiliyor bütün konuþulmasý gerekenler
Eski diriliði yoktu üstelik faniliðimin.
Dökülüyordum kendi kýrýklarýmýn üzerine , Çürüyordum.
gel desen ! daðýtacaktým üzerimdeki Ölü topraðýný
bütün topraksýz köylülere.
Demedin. Durdum !

Sen Tüm çýplaklýðýnla Tazeledin gidiþini
Beni terk etmeyi bile terk ettin. Þimdi kaç "Gel" uzaðým dasýn ?
kaç "Geri dön" mesafesinde ?
Keþke diyorum Edebiyat derslerine verdiðim önemi coðrafya
derslerine verseydim. Belki o zaman daha kolay olurdu seni bulmak.


Bak kayboluyorum Kimsesizliðimde.Yabancýsý olduðum bir kentte...
Soðuk kaldýrýmlarýnda dolaþýyorum hayatýn
An’ yüklü trenler geçiyor yanýmdan bir Vagon daha ekliyorum yalnýzlýðýma
Bulutlar seni yaðýyor. Seni ýslanýyor caddeler.
Herkes en çok kendine yabancýdýr bu þehirde
Adýmý soruyorlar, Adýný kusuyorum...
Sonra "-Biraz kendinden bahseder misin ?" diyorlar Bana,
Seni onlara anlatmamak için Susuyorum. Anlamýyorlar.
Onlar Beni dilsiz sanýyor oysa ki ben çýðlýk çýðlýða sensizim
Sevda Cinayetine kurban gitmiþ Kadýnlar sokaðýndan geçiyorum
ceplerimde evladiyelik hüzünler.
Sol omzumu duvarlara sürterek yürüyorum.
sendeliyorum
Sendeliyorum
"sen"deliriyorum...

Bu yýl çok erken geldi buralara sensizlik
"- Bu þehir Yalancýdýr, güneþine aldanma sakýn.üzerini sýký giyin..."diyordun.
Bak þimdi üþüyorum ! üstelik bunun Mevsimlerle hiç bir ilgisi yok
ozon tabakasýnýn delinmesiyle Kuzey buzullarýnýn Erimesiyle hiç bir ilgisi yok.
Cemre istediði yere düþsün gözlerin aklýma düþmedikçe ýsýnmýyor içim...

Hem sen bilirsin "-Aramýza biraz mesafe koymanýn vakti geldi..." dediðinde
Hamile olduðunu düþünecek kadar aptalca
ve çocukça baðlýydým bir zamanlar sana evet.
Ama yokluðundan yediðim dayaklar Akýllandýrdý beni
ve kocaman bir adama dönüþtürdü.
Öyle ki Önceleri ikimizin rahatlýkla sýðdýðý bu þemsiyeye
artýk tek baþýma bile sýðamýyorum.
yalnýzlýk adamý büyütüyor mu ne ?
Artýk hiç bir yaðmurdan ýslanmadan geçemiyorum...

Aslýna bakarsan her yýl þubatýn 14’ünde sana niye mektup yazdýðýmý
birisi çýkýp ta bana sorsa, Ýnan hiç bir cevap veremem.
Açýklayamam avuçlarýmýn arasýnda ezdiðim böðürtlen kokulu Geçmiþimizi
çünkü maziye Býçak çeken Azýlý bir katildin sen
Yarý çýplak girdiðimiz her uykunun sonu trajik bir ölüme dönüþürken.
" iþte Tam þuram sýzlýyor..." dediðinde ki Belirsiz sýzýydým ben
Daha mý farklý olurdu hikayemiz yerimi bilsen ?
Hem Bir yaranýn ne faydasý olabilir ki Ýnsana
Ki tamamen kabuðuna çekilmiþken sancýlý hikayemiz
Koparýlacak kadar bile yakýn deðildim sana
Anlasana...

Geç kalýnmýþ bir mevsimin mahsülleriydi gözlerin. Çok geç öðrendim
Þimdi þiir yazýyormuþ gibi olmayayým ama. Ben seni çok özledim..

Güngör Kaya
Sosyal Medyada Paylaşın: