PARİS in PARİS

Paris in Paris...


Sana seni anlatan bir kitap yazacak olsam eminim ki bunu Paris de yapardým
Ve muhtemelen bu yazýda kitabýn Tam ortasýna denk gelirdi.
Yani demem o ki , yine kitabýn ortasýndan konuþurdum sana
ve sen yine anlamazdýn beni.
Hani okuyacaðýný bilsem Þiir filan da olurdum
dolanýp dururdum Ses tellerinin arasýnda.
Nefesine dokunmuþluðum olurdu en azýndan.
Yada vücudunun eriþilmez noktasýnda açýlmýþ bir yara
kaþýdýkça kanayan kanadýkca yinelenen bir yara
Belki arada bir aklýna gelirdim eskileri anardýk
yad ederdik çocukluðumuzda yaþadýðýmýz o aðýr kanamalý aþklarý
Ki Aklýn ana vataný sayýlýrdý benim topraksýzlýðýmýn.
Kýrk yýl düþünsen aklýna Gelmezdim seninde öyle deðil mi ?
Bir objeyi yada ne bileyim bir diþi kýrýlmýþ o pembe tokaný bile hatýrlýyorken
ezbere biliyorken içimden kaçýþ noktalarýný eksiksiz,
Beni görmezden gelirdin.

Hani çocukluk yýllarýmýzda Bulmamak umuduyla
kaybettiðimiz oyuncaklarýmýz vardý ya
Hani sýrf o eski Hazzý vermedikleri için vazgeçtiðimiz
gözden çýkardýðýmýz ve yerlerine yenisini istediðimiz o plastik oyuncaklar.
Ýþte artýk o bile deðilim ömründe.
Yani Hristiyan mezarlýðýndaki tek Müslüman mezarý
Ben olsam ,Ýslami þartlara göre gömülsem,yinede fark etmeyeceksin beni...


"-Gözlerin vazgeçince alýn yazýmdaki seyrüseferden,haliyle inciniyordu cebimde
sana hiç verilmemiþ mektuplar..."

Tek taþ yakut ne kayberdi özünde sakladýðý deðerden ,sen gidersen.
hep bir gün halýnýn altýna süpürülme korkusuyla yaþýyordu
evinin zeminini kaplayan o pembe fayanslarýn üzerinde aklým.
-Ki Seninle hayallerimiz pembeleþmeyi bir türlü beceremeyen
o gri toz bulutlarýný andýrýyordu o vakitler.
Evet vakitler bir türlü geçmek bilmiyordu
günler geçmemek için direniyordu adeta,
hiç bir yaþam belirtisi de yoktu (yürek)hanemde,
hatta Rakýnýn yanýnda Balýk bile iyi gitmiyordu.
Ama sen Tanrýnýn aramýzý yapma çabalarýna aldýrýþ bile etmeden gidiyordun
ve ne yazýk ki "kalmak" hiç bir anlam ifade etmiyordu ayrýlýðýn tiradýnda.
Kalmak ancak gitmek isteyen kaldýðýnda anlam kazanýyordu
oda bir yere kadar.

Bakma harflerinin iç içe girdiðine
Mutluluk bile bizde(n) ayrý yazýlýyordu bu gezegende.
ve intihar süsü veriyordu kirpiklerin,yüzümde kýrýlan hüznüme.
Ellerin Acý meyvelerini toplamak için uzanýyordu gecenin dallarýna
Koparýlan hep ben oluyordum senden..
yani kimi seversen sev,mutlaka beni terk ediyordun.
Aslýnda baþka ne beklenirdi ki senin gibi bir kara kýþtan
" yaðmasa da gürleyen bir dünya."
ne zaman öpmeye çalýþsam saçlarýndaki rüzgarý
Kýrýlýyordu düþümdeki rüya.

-Hep böyle taze kanamayý nasýl beceriyorsun ?
Kime dokunsam sana kanýyorum




Pahalý bir Fotoðraf makinesinin Vizör’ünden, Eiffel Kulesini Ýzlemek Gibiydi Aþk,
Ki benim Gözlerimin Kadrajý sadece senin Güzelliðine Odaklýydý bir zamanlar
Merak etme Tanrýnýn Refakati ile yazýyorum bu Mektubu sana
Bizzat onun Ricasý ile hatta

Dönüp anýlara bakýyorum da çok hýzlý geçiyor zaman
oysa daha dün gibi hatýrlýyorum "Hoþça kal..." deðiþini
ve benim su gibi gidip gelesin diye arkandan döktüðüm gözyaþlarýmý.
daha dün gibi hatýrlýyorum dün oluþunu.
Alýþýrsýn demiþtin.Haklýymýþsýn meðerse alýþýyormuþ Ýnsan herþeye zamanla
yaþamaya bile alýþýyor insan,Ölmek ne ki ?
Bir sigara içimlik zaman
Ölmek paslý bir tren rayýnda uyuya kalmak,
Ölmek cesur ve Ahmak
Ölmek korkutmuyor beni sensizliðin yanýnda.
Ama nedense biraz itici Geliyor hepsi bu.

Merak etme Ýyiyim sadece biraz Ýntihara meyilli cümlelerim
þimdi biliyorum senin Beynin biraz küçüktür Mutlaka bir köþesinden Geçerim
Sende beni hatýrlama gafletine düþersin
Seninde yakana yapýþýr arada bir yaþanmýþlýklar
O zaman beni anlarsýn

Üzülme sakýn ! sana yazdýklarýma elbet sende bir gün bir yerde Rastlarsýn.
Ama lütfen okurken dudaklarýn eskisi gibi Islanmasýn.Ýsterim ki Benden sonra öpüþtüðün o Çocuk,Aþkýmýzýn Tadýný Dudaklarýndan Almasýn


Güngör Kaya
Sosyal Medyada Paylaşın: