Sen ki, Acýmasýz bir Ýstanbul lôdosunun Hiç durmadan kayalara vurduðu çaresiz dalga, Sen ki, Yüreksiz kalabalýklar içinde kalabalýk yürekli ’yalnýz’, Sen ki, Kadere küstüðüm gece,gözlerimin içine kayan o yýldýz Gel,sensiz edemem demiþtim sana Sensiz; ellerim þaþkýn,gözlerim fersiz,umudum cansýz...
Gel,bizim olsun tüm renkleri gökkuþaðýnýn, Huzursa denizin mavisi,tüm denizleri içelim, Bahar,umut demekse,cemreler saðalým gökten, Varsýn uçurumlar olsun üç yanýmýzda, Aldýrmayalým aç akbabalarýn çýðlýklarýna, Biz aþk rengi gelincik tarlalarýna koþalým Rüzgârlar þen türküler fýsýldasýn kulaklarýmýza; coþalým... Serçelerle,kedilerle köpeklerle paylaþalým mutluluðu, Güneþle paylaþalým,bahar yaðmurlarýyla paylaþalým Kurumasýn sevdâ çiçekleri,gel! ..
Yoksun... Gecelerim zindan,gündüzlerim sürgün Soluduðum hava ciðerimi yakýyor. Senle bezenmiþ anýlar doluyor gözlerime, Sevdân doluyor,sen doluyorsun; Gözlerim doluyor... Sonra sensizlik,bir saðnak olup boþalýveriyor yüzüme, Yangýný sönmüyor dizelerimin Ama, Þiirler sýrýlsýklam oluyor...
ÜNAL BEÞKESE
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.