AYRILIK ACISI

Son sözün yüreðime hançer gibi saplandý.
Bende dayanacak güç, takat býrakmadý
Ciðerim, içim yandý, yüreðim daðlandý
Son söz, bende benden eser býrakmadý

Oysa oysa inanmýþtým ben her sözüne
Kurarken sevgi hecesi bakamazdým gözüne
Ýniyordum bin bir umutla en derin özüne
Kalbim bile dayanamýyordu bu aþk közüne

Kemgözlerden bile sakýnýrdým her yerde
Oluveriyordu elim kem gözlere perde
Aþk için inceydi boynum, verirdim serde
Meðerki ayrýlýkta varmýþ senden kaderde

Anlamadým bir türlü sana olan aþkýmý
Ne feryadýmý duydun, nede içli ahýmý
Hepten hafife aldýn saf duygularýmý
Yýktýn umutlarýmý, çektirme al canýmý

Býrak git! Olsun mutluluklar seninle
Bana kýrýk kalp, yýkýk hayalin yeter
Haydi git! Mutlu olacaksan el âlemle
Bana virane gönül, harabe aþk yeter

Unutamaz; Adam gibi sevmiþtim seni
Ümitle yaþanmýþ geçmiþi, olup biteni
Zerresine kadar sevmiþ bu gönül seni
Eriyip toprak olsa da Âdem’in aciz teni

Sosyal Medyada Paylaşın: