Olmayacak sevdanýn peþinde kalbim
Bir kürek mahkumu gibi çaresiz,
Sevda çöllerinde susuz bedenim
Gördüðü seraplar da bile sensiz.
Kimi zaman Akdeniz kýyýlarýnda gözlerim
Denizin tuzlu suyunu bir güvercinle içiyor,
Kimi zaman sahra çöllerinde
Sessizce fýrtýnalara boyun eðiyor.
Yokluðun dünyanýn yedi kýtasýnda sevgilim
Nasýl oluyor da dünyanýn yedi harikasý sensiz?
Ve ben bu dünyanýn neresindeyim
Oysa dünya bile dönmüyor ki sensiz.
Yokluðunda anlamýný yitiriyordu tüm sözlerim
Duygularýmýn boynu bükük, kimsesiz,
Gecelerimde masum öpücüklerle yaþattýðým meleðim
Güneþin her doðuþunda neden ayrýlýyordu ki ellerimiz?
Gözlerinin içinde saklý olan seni sevmiþtim
Sen, bir ömür geçirirken kendinden habersiz,
Varlýðýnýn bittiði yerde artýk atmýyordu kalbim
Anladým ki, ben yaþamýyormuþum sensiz…
*Bazen bir þiir bile anlatmaya yetmez onun yokluðunu, bu duyguyu gerçekten yaþamýþ kiþiler bilirler ki, onsuzluðun satýrlarda anlatýlamadýðýný ve hiçbir sözcüðün o acýyý anlatamadýðýný...
ÝBRAHÝM ÞENTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.