YALNIZLIK ALLAH'A MAHSUS

Yalnýzlýk Allah’a mahsus.
Fakat Adem kadar yalnýzým.
Öyle kalabaliklarin içinden geçerek , sessiz bir þarkýnýn notalarýndan ýlham alýr gibi deðil.
Büsbütün , savaþ sonrasý talan edilmiþ bir ülke gibi.
Varoþ sokaklardan yükselen küfürler , viran þehirler kadar yalnýzým.

Sen tükenmeyen kalemim, bitmeyen çilem,
Hazin bahçemdeki tek gül,
Sen yaþayacaðým ömür...

Fakat;
Yalnýzlýk benim alýn yazým.
Çekirdeði acý bir meyve gibi yasak!
Suyu dudaklarýmda harama dönen,
Þarap kadar günah.

Ve ben ;

Adem kadar yalnýzým...

Kandil katrani düþler karýþmýþ gecelerime.
Düþlerim karartmiþ yýldýzlarý.
Karanlýk kadar yalnýzim, Adem kadar çaresiz.

Bir yastik var elimde , bir yorgan.
Bir koku var üstünde Havvayý anýmsatan.
Bir kolye, bir saç teli..

Daðlar var önümde , surlarla çevrilmiþ sýra sýra daðlar.
Yalnýzlýðým kadar günahkarým.
Yaþadýðým kadar fani cennet yüzü görmez bedenim.
Ben gözlerimden acizim.
Adem kadar yalnýzým.

Biliyorum Havva kadar yalnýzsýn, Havva kadar çaresiz.
Yastýðýnda bir koku.
Bir yüzük , bir düþ...
Düþlerin kadar yakýným kirpiklerin kadar uzak..

Avuç içinde gizlenen izler gibi,
Dudaklarým hala sýcak.

Fakat Adem kadar yalnýzým.
Kalabalýklar ve sessiz notalar bize tuzak.


Doðan YÜCETAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: