Aç kaldým, kýt kanaat geçiniyorum ardýnda býraktýðýn sevginle. Sevdalý olmak güzel þeyde, kanlý býçaklýyým sürekli sen yokken nefsimle. Mevsimler kurak, ýlýk, soðuk, sýcak fark etmiyor. Bekletmiyor kalp gelen gideni, akýl kalbi zapt etmiyor. Yetmiyor, uykuda doðan güneþ dünyaya. Dayanmaz ki gönül, mahþer yaksa yalvarmazsýn sevdanýn yaktýðý gibi Mevlaya. Meydanlar boþ; nahoþ bir tavýrla salýn koþ, ama tökezleme! Durduðun yer, sevdaya doyduðun yerdir. Koþtuðun yerlere döndüðünde emekleme. Eteklerin sürüklensin toz tene, ele bulaþýr. Kaç metredir ipek teninin kumaþý? Kum aþ’ý, yaþ bakýþý mundar eder. Kalp atýþý durduðunda can bedeni, ruh seveni teslim eder. Keyfe keder yaþýyoruz yarýnlarý belirsiz dünyayý. Dün, ayrý yalanlara inanmýþtýk bu gün birlikte edelim ayný duayý. Doðayý kirletmez sevda. Meblasý önemli deðil, günahsa günah! Gün doðmadan seviþmek mübah. Malýn mülkün dünyaya kalýr, sandýðýn dolu olsa külah. Yýllarca sevaba girmene lüzum yok, sen yeter ki götürme öldüðünde yanýnda bir ah. Bin ahým bende kalsýn, kýrýlsýn gün doðmadan kirpiklerim. Ben sabrý gönlüme de, ömrüme de kilitlerim. Ýliklerim çekilse kemikten; sen bir sevdaya yelten, Ben baþkasýnýn açtýðý düðmeni de iliklerim...
11.07.13 22.32 Burhan Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.