YAĞMURLU KADIN.....

ahþap döþemeli bir yalnýzlýkta gezinirken sessizlik
ben bir kadýný sevebilirim dedim....

hava derinden enkaza dönerken
yüreðimi almýþ elime düþmüþüm sokaktaki bir geceye
kadýnýn saçlarý zümrüt/ün yalancýsý
ve biraz ilerde camekana dönük
sessizce anlatýyor dilenci yosmayý....

usulca yýkýl/sam diyorum
ay ýþýðýyla yanýndaki kaldýrýma
sonra vazgeçiyorum gökyüzünü/de alýp ardýma...

zaman sýnýrýný çoktan aþmýþ
kendime dönerek su birikintisinin aynasýnda
kýyaslýyorum aþkla ve akasya kokusunun huzurunu
belki beklemeliyim
kadýnýn rüzgarla geçiþini
elimi uzatsam belkide tutarým
yada uzattýðým boþlukta yumruðumu sýkarým....

beklemek en iyisi
belki bir yaðmur yaðar
yaðmur buluttan doðum sancýsýyla býrakýr kendini
yüzümü çevirip gökyüzüne
bir damla görürüm ansýzýn
parlak ve diðerlerinden daha yaðmur
ben gözlerimi kýsarak
beklerim o tanrýça damlayý
yavaþça gelir
ve yüreðimin topraðýna serilir
yaðmurlu kadýn
damlasýyla topraðýn kokusuna
aþk olur belkide aþýk olur....

açýklamalardan usandýðým bir an
þiirin kýsacýk yankýsýnda ayýldým
hüzünlü bir fotoðraf göz kapaklarýmýn ardýnda
ve yaðmurlu kadýn
sanýrým bir baþka yaðmurda gelecek
yada bulutlara sürgüsünü çekip
imkansýz adlý bir çaðýn ezgisini söyleyecek....

ardýna kadar bulutlar açýk
ve sonbahara uyansýn yaðmurlar....umudun tükenmediði bir damlaya....




Sosyal Medyada Paylaşın: