aşk ve saflığın masum büyüsü...

içinde mavinin en saf tonu olan
bir kadýnýn resmini çizerken,
kýyýsý olmayan bu aþkýn derinliðinde
kayboluyordum hesapsýzca.


Masmavi deniz gözlerine
yansýyan bu saflýðýn,
bir kýyýsý ve bir þiiri yoktu..


ve hiç bir þiir yüzünün her karesinde
dilim dilim dolaþan bu denli
bir masumiyeti anlatamazdý.
anlatsa bile çaresiz kalýrdý.


Þimdi ben bu yüzün masumane saflýðýnda
düþ yolculuðuna giderken adým adým,
kýyýsý olmayan bu derinliðin içinde
yanýp yanýp tutuþuyorum.



alev alev yandýðým bu aþkýn közünde,
mýsra mýsra,dize dize yayýlan þiirlerim
beni teskin ediyordu.
ve seni koklamadýðým ve hissetmediðim
her þey anlamýný yitiriyordu bende.


Bu denli güçlü duygularý hissettiðim,
bu denizin içinden ,
aþkýn en nadide þiirlerini
çýkarýyordum gün yüzüne.


öyle ki çýkardýðým her þiirde
seni yaydýðým mýsralarýmla bütünlü/ yordum.


ve her bütünle biten þiir de
deniz gözlerinin içinde büyüttüðüm
o saflýðýn masum büyüsüne
bir kez daha vuruluyordum.
Bir kez daha…

Kýrþehir/Aðustos 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: