ÜRPERİŞ
Ürperiþ ki, her akþam bir mahreme bezenir,
Düþ köprüsü sýratýn ellerinde günahsýz.
Gece, ürkek tutkusu ufuklarda tüllenir;
Gündüz, göklerde duâ; rind kabrinde günahsýz.
Tozpembesi korkular kâinata gebedir,
Yeryüzüne münzevi nakþettiði duygudan.
Gönlün kelâm örgüsü akla mutlak darbedir;
Ýþkencesi tefekkür çilesine denk sudan.
Mahlûkattan münezzeh meþâleler uykusuz,
Naðmelerin mehtâbý masivayý si mgeler.
Tütsülenen renklerin hüzzâm yangýný susuz;
Tan yerinde hüzünlü bir hayâli gölgeler.
Ezelden bu ümidi ne eninler coþturdu,
Deniz anlýk remzedir manzarasý serâba.
Aks-i sadâ nüksetti; hafakanlar kudurdu;
Gök kubbeler yükseldi minâreden mihrâba.
Þaire kan kusturan, öfke köpüren asra,
Müthiþ fikir sancýsý ürperiþ, çýðlýk salar.
Ruh çehresi ahengin içinde ardý sýra;
Bir beyhude boþlukta noksan kaldý manalar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Fâruk İPEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.