İlhâm Ağrısı
Sükûtu kýskandýran bakýþlarýn var senin,
Baðýn yâdýna düþmüþ gül senin, bahâr senin.
Dolunay ýþýklarý mesken tuttu gamzeni;
Bir mýsra kadar masûm tebessümün yâr senin…
Ellerinden dökülen bir güle neden olsam,
Seni bir ömür boyu mutlu eden ben olsam.
Belki yakarýþ deðil, bir duâdan da öte;
Dudaðýnda tatlý söz, yanaðýnda ben olsam…
Vurgun sahillerimin sebebi bu gülüþtü,
Ne saraylar yýkýldý, Ebâbiller üþüþtü.
O efsûnlu, yaðmurlu, hercâi gözlerinden;
Bana birkaç tesellî, þâire ilhâm düþtü…
Dokunsan neþv ü nemâ, aðlasan soður cemre,
Karaya vurdu günâh, hesâp kaldý mahþere.
Yakamoz akþamlarýn rýhtýmýna asýlý;
Ýsmini de götürdü uðradýðý her yere…
Erguvan saçlarýndan bir demet sevdâ sana,
Islak kirpiklerinden bir meþâle yakana.
Zifiri bir dorukta mesâfelere inat;
Bir hayâl kadar uzak, bazen yakýnsýn bana…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Fâruk İPEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.