Acının diyalektiği

zaman isli çýrayla
sürme çekeli gözlerime çok oldu
çok oldu hüzünler bulaþalý ellerime...

göz fanusundan yaðmur taþýrken gemiler
hicranýn etekleri zil çalýyordu

ey dað!
ver omzunu bana
yoksa düþeceðim
senin kadar yalnýz
senin kadar ýssýzým...

ey bulut!
elimden tut
pür telaþ kaçma dur!...

yoksa bu fýrtýna
bu boran
kimsesiz bir yaprak gibi
beni sel sel yalnýzlýðýma
acýnýn merkezine sürükleyecek

sýrýlsýklam kederler asýlýrken
gecenin gözlerinden
replik verir eylül saçlý ölüm meleði
puslu zamanýn son perdesinden…



AA
Sosyal Medyada Paylaşın: