Karalar bağlarken şiir...

gecenin çýðlýðý
sýð uykularýmý bölerken
firar edip gözlerin
asýlýyor kirpiklerimden

bir çýð düþüyor tepelerden
altýnda nefessiz kalýyorum
ayazýný hissederken yokluðunun

azalýrken gün
çoðalýyor karanlýklar

acýyý dað kaldýramaz
can kaldýrýr!...

ay (p)aralayýp
yýrtýyor yüzünü

biteviye zulmünden
býçak kemiðe dayanýyor

acýnýn sahrasýnda vurulurken çöl serçesi
umut saçlarýný tel tel yoluyor

kýrýlýrken kalem
karalar baðlýyor þiir…


AA
Sosyal Medyada Paylaşın: