Piþmanlýk sana anne diyebilir miyim ? suyun ötesine geçememiþ kum tanesiyim. aðýrým, ismini nehir koyabilseydim gece kokulu ruhumun, belki de, belki de resimin bütününe çýkamayan sokaklarda yas tutmazdým bu kadar uzun.
iþte o zaman bu þiirde taþýdýðým izler anlatýlabilirdi. özlediðim içsel fýrtýnayý seslendirebilirdi o asi rüzgâr.
yürümekten nasibini alýrdý insanlýk. koþabilen çocuklarýn neþesi büyümeye dair bir eksiklik gibi silkelemezdi sesimi.
odanýn dört duvarýndan biri eksik olmalýymýþ her zaman. gerçeði yakalamakla acý çekmeliymiþ insan, beþinci duvarý örmekten ise öteye gidememiþim hiçbir zaman.
bu kadarý fazla bu duygusuzluða. yürüyen et parçalarýný öpecek çöplükler karalýyorum durmadan sayfalara. anladým, önce kendimi unutmalýyým , mide asidi misali bencilce kurtulmalýyým yokluða uzanan bütün kelimelerimden .
evet, ben bir ýrkçýyým bugünden sonra, sadece kendimi böleceðim hayatým boyunca. yaþasýn insanlýk...
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noyan Safi Sel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.