Misilleme. ey muskasýndan kann saklayan yecüc iblise biat edip sonra kitaba kusan vahi gibi tekbir’i kan ahdý ölüm ve en çok çocuk kalbinde üryan logar kapagýnda sakkalarýný unutan Adam solucan lifinden tanýdým seni en çok tek hücreli idi senin baban
Kanla abtest alýp geceye tek nüsha kýblenizi satarken üç ametü bir Elham tam baðýmlý ruh tümörlü... ahreti mahþer’ imaný þer þerh koydum tanrýnýza ROJAVA’ DA
Ahtapot ya da tarantula ýsýrdýðýn her canlý ölüm girdabýnda Dokunduðun su bozar Atomunu deðdiðin toprak buzul hiroþima evrimin en büyük laðým çukuru ya þeyhindendir ya ruhunda bozunma
Sizi tanýyorum bayým þeytanýn dýþkýsnda üreyen sýrtlan larvasýnda büyüyen o’ nun çocuklarýsýnýz ...
cc_
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cumali Çorbacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.