AĞLAMANIN TILSIMI DÜNYA DURDUKÇA KALIR

Hikmeti neydi acep doðduðumuz ilk anýn
Aðlamanýn týlsýmý dünya durdukça kalýr
Kendisiyle barýþýk, bize küs olan canýn
Uðraþtýk, çözemedik sýrlarýný zamanýn
Gece-gündüz o gider sade “biz” durakalýr
Olduðumuz o yerde böyle kaç düþüncenin
Sýktýðý gümüþ uçlu kurþunlarla, öncenin
Gerisinde kalarak sanki can çekiþiriz

Ki sýrtlarda taþýnan ölü bizmiþiz gibi
Ondan önce çözülmez kalan gizmiþiz gibi
Sanki muhtaç birinin duymayýp imdadýný
Umursamaz bir halde her dem gezmiþiz gibi…


Sýrlarý tanýmlamak ne kadar güçleþirse
El deðmemiþ hazine daðýtýlsa dengeli
El, dil, göz kantarýnda manalar içleþirse
Þu dünya gözümüzde yok olup hiçleþirse
Biliriz ki aþarýz öne çýkan engeli
Bundan baþka bir durum olsa kýsmetimizde
Var olanla olmayan þeyle nispetimizde
Biz ki dostun sunduðu manada pekiþiriz…


Ki çalýnan flütte seste tizmiþiz gibi
Her iþte en inceden çok titizmiþiz gibi
Sanki demir çengelle eski hayat yadýný
Takýp da çeker iken yâri ezmiþiz gibi


***

Biz, ulufe dilenen yapay muhafazakâr
Yaftasýyla mimlenip ömrü boþa vermeyiz
Biz, her gün üstümüze yaðsa dolu, tipi, kar
Biliriz ateþ yakar, su boðar, deprem yýkar
Ýþte böyle anlarda çamlarý devirmeyiz
Doðallýk ve saflýðý bozana “hoþ” diyerek
Geçip gitmeyiz borcu çalýp da ödeyerek
Boranlarla boðuþur, de ki; can çekiþiriz
Biz ki; dostun sunduðu manada pekiþiriz…


Hayat-memat arasý verilen o mühlette
Rahmet yaðmuru olur hep yaðarýz elbette