Hangi þehrin varoþundan süzülür hangi bahar
Hangi çað altýn olur; nerde bulur ve taþýr söyleyin hangi birey
Ýhtiyaç hissettikçe daðýtýr azar azar
Ýçte huþuu kalple güle güler hangi bey
Hangi vasat duyguyla nakýþlanmýþ sözleri
Yansýtacak hangi ayna gerçeðin perdesine acaba hangi sýrla
***
Kim neden alýnacak, neye kýzacak... devam ederken yaþamaya
–Ýkilemler ikliminde eliyle yaptýðýna tazim ile yüz sürerken…-
Þu kýsacýk nefeslenmede kim; kime küsecek bilemedim
Dert deðil...
Asl’olan þey gerçeði haykýrmak olmalý
Anlam katmak amaçsa hayata...
“Söz” dökülsün hayýr ile çaðrýþým yapsýn yürek
Ben öldüm, öldüm ben… yaþayanlara deyin
Beni benle kararak arta kalanla yiyin
Nasýlsa dilim lâl
Hakkým herkese helal
***
Ne çok d/ilenen var Rab’den ilkelliði þifa diye
Rastlarsak sözü em diye ýsýtarak sürek
Dile bizden olsun hediye
Karýþýk duygular ki üst üste ve yan yana armonik
Bir düzenle istiflensin sinende
Gör ki farklý algýlarla
Çekim merkezi olan þehir dolar ufkuna
Uzun yaþar iz býrakýr senden sonraya...
Ölüme mahkûm edilmeden sen garip yargýlamalarla
Torunlarýna güleç
Ya bir aþk; platonik
Ya da çok þey ironik...
Nekahetsiz bir hastalýk -ebedi dost- kronik
Býrakacaksýn belki de elinde olmadan...
Kararýnda heyecan tavýnda bir sükûnet
Dileyen arzusuna vasýl olur...
Her yüzde fark edilir az da olsa bir gönenç
***
Kendisine en uygun en saf ortamý tesadüfen bulacak
Ýçten arzulayanlar kuþlar ile uçmayý
Balýklarla yüzmeyi
Rüzgâr ile gezmeyi...
...Nasýlsa
“Göklerde göksel düzen, var”
Göklerde örülmez temelsiz duvar
Yok diyen var, inanma göklerin kapýlarýný açan kodu var
Mevcudatý okutan geçerli barkodu var
***
Belki bir gün gelecek anlatýlar savaþsýz,
Bolluk içinde geçen bir zaman diliminde
-Say masalda
Gün sayma salda giderken su üstünde sakince
Renkler, þekiller ile karýþýk hayaller kurarak
Ve susuz kalmýþ beyinlerde
Süngerimsi...
Sürüngenler gömlek deðiþtirecek kýrsalda…
Ürkmeden –saf ve yalýn bir halde uçanlar konup dinlenecek dalda
Dolacak her þehir
Ýkirciksiz donanýmlý ustalarý her yandan
Kendine çeker þehir
Her köþede bir þenlik meydanlar týka-basa
Çocuklar var oynayan
Ve gençler ellerinde kitaplar beri yanda görsel
Gösterimde ne çok sa(lta)nat var
Aðaç dikmek yasak böyle diyor(muþ) yasa
***
Ve bir tuval önünde dingin bir ressam
Eski dönemlerden kalma çeþmelerden gibi sanat fýþkýrýr çaða yeni
Anlayýþlar betimleyen ve gelecek aktaran
Mutlu, mesut insanlar var tuvalde baðdaþ kurmuþ…
Bir tuvali boyayla darbe darbe fýrçala
Fýrçalar çeþit çeþit
Bakma anlamaya koyulma çizgileri
Yaþarken doðaçlama yap
Kafa yorma sadece sözlerimi iþit
Bulunduðun hal
Nereye baksan kaba dikitsel
Ki anýtsal olduðu söylenen þeylerle dolu mekânlarýn
Garip, efsunlu, çok katmanlý,
Ve tin-karmaþýk oluþu cezbetmesin seni
Sanma ki herkes egoist
De ki; insanlýk hali “istekler pek doðaldýr”
Kazan kaldýr...
Konuþ paldýr küldür bir gezi yap turistik
Ýçsel, dýþsal, betimsel karmaþa ufkunda
Tanýmlamalar olsa da agnostik
Dur biraz, düþün…
Heba olmadan umutlarýn,
Hükmetmesin sana yalancý düþün
Ve aldýrma esen yelin her yönden geliþine
Çizdiðin o büyücek resme dal
Þekil senden...
Çekil benden...
Yine karmaþaya bulanmýþ þehre kaç
Gör bak kimler neye, ne kadar da aç…
***
Þimdi acýlar yüzeye vurdu ondan söylerim kurgusuz
Kýþ dondurdu yaz kavurdu
Her taraftan tutukluyum ah! Sorgusuz...
Ve sualsiz dilim-gözüm baðlý halde gidiyorum rastgele
Atýlan tekmelerin altýnda ödüyorum günahýný insanlýðýn
Gam deðil ruhum özgürlüðe aþina nasýlsa...
Malum, altýn suyuna batýrýlmýþ bir çakma çað
Getirisi sarmal zeka yanýltmacýlarýyla
Avunurken görmeyiz
Arka plan çok farklý
Övündüðümüz eskiyi yýkarken birer birer
Nemalanmak olmuþ bizde kaçýnýlmaz gizli emel
Atýlýr bu zamanda ne çok alan aðaçsýz koyulurken yerine bozuk temel
Görmez yeni kuþaklar bir kere dahi tatmaz
Hazzý ve yatmaz
Uzanmaz kurþuni deniz yansýlý kýyýlarda
Ýçinden gelen o saf o dingin duygularý
Özgür býrakmaz
Yoksa plansýzlýk ile bir çarpýklýk mý sýrýtacak
Bundan böyle þehirde
Sanat diye
Adý; cehalet...