-“git” dedi, kadýn:
“býrak sararsýn yapraklarým sessizce…” diyerek, sustu.
(Sen zaten hiç gitmelere hayýr dememiþtin ki,
Oysa rüzgârlar bir baþka hýþýrdatýrdý yapraklarý,
Senfonik uyumda akardý þelaleden su damlacýklarý
Þimdi sensiz her þey-hiçbir þeyken,
Þelaleden atlýyor ölüme sanki su damlacýklarý;
Rüzgârlar bir baþka vuruyor dallardaki asýlý yapraklara,
Anlasana sensiz her þey intiharda…)
—bir tek-sana varan yollar yankýlý çýðlýkta…
-“git” dedi, kadýn:
(Artýk gözyaþlarýyla büyütemezdi o yapraklarýný
Bir bilseydin ne çok ihtiyacý vardý senli gelmelere
Þimdi rüzgârlar bile esmiyor o yapraklara/esemiyor ki
Sensiz su damlacýklarý bile akmýyor/ çýkamýyorlar topraðýn altýndan,
Her þey biraz üþüyor biraz da ölü iþte! Saklandýkça sevdalar,
Anlamlara suç bulunuyor/ anlatamadýklarý için sevgi sözcüklerine,
Oysa hiçte alýþýk deðildi öyle gitmelere aþk…
Ýki kiþilik gelmelere tamdý/birine fazla gelirdi… Ayrýlýk olurdu ki )
—son kez baktý kadýn, yaþlý gözleriyle
(Týpký ilk bakýþmalardaki gibiydi… Sanki “gel” diyordu,
Zaten adam gitmemiþti, sadece gelemiyordu: çok seviyordu…)
Çok sonralarý öðrendim/ meðerse aþk bir sözmüþ yürekten söylenen…
Kadýnsa “git” demekle, ayrýlýðýn þeytanýna söylüyormuþ sözlerini…
Adamsa biliyormuþ zaten… Çünkü sevmek sadece “gel “demekmiþ…
Sevdiðinle olabilmekmiþ/ kullar arasýndan fark edilirmiþ aþk…
—bir tek-sana varan yollarda yaþanýrmýþ aþk…
Emre onbey