Aslıma Vedamdır

Keþmekeþliðimin çözülmezinde
Her adým eþliðinde yalnýzlýðýmýn




Köksüz aðacý hangi saðanak tutar ki yerinde
Bin çapa atýlsa topraða
Neþter deðmiþ ümitlerim yeþerir mi
Çürürken köklerim
Dallarým çiçek verir mi yeniden?

Eridim
Kalmadý aslým
Suretimi kattým bohçama
Ey, içinde kaybolduðum koca þehir
Denizinden bir damlayý
Toprakla çamurlayacaðým
Aklýðýna süreceðim yüzümün
Çamurun çalýnsýn
Yüreðimde götürdüklerimle
Alnýmda leken kalsýn
Karam....

Öylece duru ahvalde ayazlarým
Failim meçhul yarýnlarýmda


Vurdu beni çilekeþliðin
Sen gözlerimin kenti, vazgeçilmezim
Son bulsun artýk azap rüzgârlarýn
Erisin ellerim avuçlarýnda
Terlesin elimde yaðmurlarýn...


Gittiðimde gölgem kalmayacak
Ýzlerim olmayacak bu þehrin sokaklarýnda
Varlýðýyla yokluðu bilinmeyen bendimin
Sorgusu olmayacak
Ben geçtim buralardan ki,
Hüviyetim sorulmayacak
Karanlýklarýnda
Ben yaþatacaðým hatýrýmda
Bir aðýt bir yas
Bir nida duyulmayacak aslýmdan

Olmayacak ardýmdan dökülen su bir tas…


Sen
Yalnýz sen…
Bin kat ziftin altýna
Gömdüðüm yürek sýzým
Yanarak alev-i mahþerinde
Gönüllü günahkârým ellerinde
Hercai düþlemlerin vedasýyla
Sýrtlayýp özlemini
Yürek yangýnýmý yoldaþ edip
Aslýma vedamdýr þimdi bu
Þehr-i Ýzmir’im…



Canan Korkmaz / ÝZMÝR




Sosyal Medyada Paylaşın: