Bu sentezin söyleyiþi
söve gerilmiþ duvarlara fýsýldayan sýrlardan kalmadýr …
Bir miligramlýk aþk duasý
damarlarýmda dolaþýyor
kalbimin vücuduma yükü
tanrýnýn çocuðu olduðum
varsayýmlarýmý öldürüyor
yalpaladýkça avuçlarým
gecenin ortasý gibi karartý
yalpaladýkça karaciðerim
bir savaþ katarý kadar aðýr
komuta merkezi yýkýlmýþ
duvarlar hücre, aslý yok
duvarlar yetiþkin, müttefik
yenilmiþliðimin bayraðý
aðýr solgun yüzüm renkli
sancaðýn ucunda yaþým
unuttum yas zamanlarýmý
unuttum ya vatan hainiyim
ganimetlerimi hiç gizlemedim
gözyaþlarým zengin bir Mýsýrlý
içime dair istiyor çürümüþ gök
prematüre diyorum toprak
çölde köke elveriþsizdir tutunmak
parmaklarýmý kesiyor istasyon
yine de yazabiliyorum yürümeyi
demir eksikliði yanýmda raylar
hançer de olabilir yenilirdim
sýrtýmdan öperdi melekler
dudaklarým zehri emmeye kayýp
bir vagon çýplak insan kokusu
bir vagon terk edilmiþ yürümeye
kar beklediðim kýþ soðuk bir köle
küllerini kusuyor ben seviþmeden
sen dedikçe diyemiyorum hali
sensiz kirleniyorum özgürlüðe
tel örgülerin ardýnda bir orman…