Bir sandal yaklaþýr gönlümün limanýna, Gece uyur gibi görünür ama her þeyin farkýnda. Dalgalar kolu kanadý olur denizin, Ýstemez kimseyi; tokatlarý hep kýyýya... Sinirden köpürür damlacýklarý Kayalara ne zaman vurursa.. Denizlerin karayla birleþtiði yerleri anýmsa. Budur deniz’in sitemi Ve budur ulaþýlmaz olan. Kara’yadýr aþký, Ama kara kýpýrdatmaz kýlýný. Denizler þairane varlýklardýr aslýnda. Kara’dýr onlarý þair yapan. Kara’nýn kumuna düþtü mü deniz’in damlasý Aþk olur gecenin karanlýðýnda. Çamurdandýr aþklarý Kimse bilmez bu aþký. Deniz az az götürür kendi içine kara’dan kumlarý. Asýl aþýk denizdir halbuki, Kara’nýndýr kumlar Ve Deniz’indir kara, Oysa Ay’dýr gecenin sahibi Ve Güneþ’indir gündüz..
Semih Uludoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semih_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.