Oyunun en heyecanlý yerinde annem çaðýrýrdý. Sonra rüyanýn en tatlý yerinde kurduðum alarm... Aþký tam hissettiðim anda "bitsin" kelimesini duyardým. Terkediþler, terkediliþler muhakkaktý "aþk" dediðim çetin savaþta. Sözleþip, yolun sonunda buluþmak isterdin bazýlarýyla.. Aklýný, fikrini onunla doldururdun hep. Yol belliydi. Yola çýktýðýnda, tek olduðunu anladýðýnda... Bir kutuya konup uzaða býrakýlan bir kedi gibi hissederdim kendimi. Sonra yine ait olduðum yere yani ona giderdim ben. Keserdin ekmeðimi, suyumu... Günlerden bir gün açlýktan deðil de. Güvenmekten öldüm ben sana.
Semih Uludoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semih_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.