az daha ölüyordum çözemediðim bulmacanýn boþ kutucuklarýna hapsedip kendimi
annem mantý açmaya niyetlendi durduk yerde babam kaldýrýp baþýný ganyan kuponundan demli bir çay istedi oðlan patlamýþ mýsýr sen karpuz...
sonra komþular geldi gürültüyle babamýn keyfi kaçtý alýp ceketini eline çekti kapýyý mantýdan ayýr dedi bir de gitmeden
içini doldurduk beraber mantýnýn tabi annem yeni çay demlemem için kaþ göz etti komþular dedikoduya baþladý erkek nüfusu terk etti odayý ’’beni de alýn’’ deyiþimi duymazdan gelip
unutup ölümü dirildim hayata kutucuklar daðýlýrken her yana indirdim þüphelerimin þalterini
zaten herkes çok meþguldü zaman yoktu yaþamaktan
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.