bak
az kalmýyor gidemiyorum buralardan
söylediðim sözleri hiç eden tarafým hep aðýr
-hep aðýr-
basýyorum durduðum yere ilerisi yok
eskimiþliðim kovulurken ‘olsun’ diyen gurursuzluk
býrakmýyor elimi
tek kalaným
yek dayanaðým
içimin yegâh makamý ‘ kal’ sözlerine
nafile bekleyiþte
onsuzluða güftesiz týnýlar çoðalmakta
kimselerim yeter demeyecek
.
.
.
.
güneþin sýcaklýðýný yüklenip süzülüyor serin yerlere
dilimin düþüncesiz dualarý
avuçlarýmýn korkusu
bir ‘dur’ sesi çýnlasa sonuma
-baþlayacak yepyeniliðim-
hapþýracak çocuk
umutlu
diyecekler
umutlu yaþa
her þeyinden kopup hiçbir þeye konacaða…