Hasret kýrýðý ile yanarken gönlüm, Ýçindeki ateþiyle derbeder oluyordum. Ve bitap düþmüþ öksüz bir sözcük kadar Kendimi dizelerden kopuk bir mýsra gibi yalnýz hissediyordum.
yazarken bu yalnýzlýðýmý Teslim olmuþ bir þairin sessizliði ve suskunluðu ile doluyum. Ve içimde volta atan her sözcüðün içine Bozkýrýn kuraklýðý sinerken Seni çiziyorum bu þiirin coðrafyasýna atlas atlas.
Ve Çizerken renkli atlaslarýnda yokluðunu Kurak dudaklarýmdan yanýk vaveylalar kopuyor daðlanan yüreðimin hüzün haritasýna.
Ve Þimdi bu hüzün ile erirken Islak dudaklarýndan akan bir yudum nefese Ve nemli gözlerinden boþalan saðanaklara ihtiyacým var. ‘’gel ýslat beni dinsin bu hasret’’’esmesin yokluðun..
Kýrþehir/temmuz 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
AGRA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.