Alev alev kýzýl saçlar, yakar gönlü, kül eyler,
Bir savrulur iþve ile, tüm ufkumu al eyler,
Hele bir de, yanaklardan kandil kandil dökülür,
Ak gerdana, omuzlara kýzýl ipek þal eyler.
Kâh kâkülü yakýþtýrýr, kâfir kadýn büstüne,
Kâh düþürür kýzýl zülfü elâ gözün üstüne.
Hiç acýmaz, bin cilveyle alýr beni destine,
Meftûn eder ben âþýðý, iflâh olmaz hâl eyler...
Gözleri bir baþka âlem, aþk hâreli, hem elâ,
Bazen masum, bazen zâlim, o ne tatlý bir belâ.
Gönül onun bakýþýna, o gözlere müptelâ,
Bir bakýþla þu gönlümü gözlerine kul eyler.
Bazen fettan bir bakýþla, gönül çeler, can yakar,
Bazen masum bakýþlarý, yüreklere gül eker.
Bazen de taa yüreðinden, sevgi ile bir bakar
Gözlerinden kalbe giden dönüþsüz bir yol eyler.
Ya, o nârin, pembe, kývrýk gül yapraðý dudaklar...
Gizem dolu kývrýmlarý, bilinmez, ne sýr saklar...
Buram buram gül kokusu sinmiþ, körpe yapraklar
Her busesi, hayatýma lezzet katar, bal eyler...
Gönlü öyle hiç bitmeyen sevgi dolu pýnar ki,
Dudaklarý, bir ateþtir, öylesine yanar ki,
Hem cefakâr, hem vefâlý bir sevdasý da var ki,
Yüreðini, yaz - kýþ açan dikensiz bir gül eyler...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.